Na jaren van achterblijven op de Amerikaanse beurzen laten de Europese markten eindelijk tekenen van een serieuze inhaalslag zien. Waar de S&P 500 en Nasdaq jarenlang de toon zetten met techgedreven groei, trekken Europese indices zoals de Euro Stoxx 50, CAC 40 en zelfs perifere markten als Italië en Spanje in rap tempo bij. Wat zit achter deze verschuiving?
Als we kijken naar de afgelopen 15 jaar, de jaren ná de financiële crisis van 2008, zien we dat de S&P 500 aanzienlijk beter gepresteerd heeft dan de STOXX Europe 600. Het totale rendement sinds 2010 van de S&P 500 is ongeveer 400%, terwijl het rendement op Europese aandelen net boven 100% ligt.
In de loop van het eerste kwartaal zagen we dat beleggers steeds meer kozen voor Europese aandelen ten nadele van Amerikaanse aandelen. De data over de in-/uitstroom in ETF’s laat zien dat de richting van de vermogensstromen verandert. Vanaf februari is er een duidelijke trend zichtbaar waarbij er op maandbasis meer geïnvesteerd wordt in Europese dan in Amerikaanse aandelenfondsen.
Van ondergewaardeerd naar aantrekkelijk
Een belangrijke factor is de lang bestaande waarderingskloof tussen Amerikaanse en Europese aandelen. Terwijl Amerikaanse groeiaandelen, vooral in technologie, torenhoge koers-winstverhoudingen bereikten, bleven Europese aandelen relatief goedkoop – vaak met stevige dividenden en robuuste balansen. Nu beleggers zoeken naar waarde in een duur geworden wereldmarkt, worden Europese aandelen opnieuw aantrekkelijk.
In 2024 lag de gemiddelde koers-winstverhouding van de S&P 500 rond de 23, terwijl de Euro Stoxx 50 op circa 13 noteerde. Deze kloof is sinds begin 2025 aan het krimpen, mede doordat Europese aandelen meer kapitaal aantrekken én beter presteren.
Investeringsplannen en beleid als katalysator
De Europese Unie speelt hierin een actieve rol. Het “Net Zero Industry Act”-programma, de uitbreiding van het Europese Investeringsfonds en het hernieuwde Industrial Deal-plan hebben geleid en gaan leiden tot miljarden aan investeringen in schone energie, AI, infrastructuur en defensie. Dit stimuleert sectoren als industrie, halfgeleiders en duurzame energie. In totaal omvatten deze pakketten circa 1.186 miljard aan beoogde investeringen.
Hiernaast leidt de geopolitieke heroriëntatie van Europa na de energiecrisis en oorlog in Oekraïne tot meer binnenlandse productie en minder afhankelijkheid van import. Dit betekent hogere investeringen, betere marges voor Europese bedrijven en structurele groei op lange termijn.
De laatste aanjager voor Europese aandelen was de aankondiging van de tarieven door president Trump. Deze daad van zelfbeschadiging heeft twee effecten gehad. Het eerste is de kortetermijnangst voor de schade die het zou kunnen toebrengen aan de Amerikaanse economie, wat de druk op beleggers heeft verhoogd om kapitaal weg te halen van de Amerikaanse aandelenmarkten. Het tweede effect, meer op de lange termijn, is dat deze tariefaankondigingen het vertrouwen in de Amerikaanse politieke machine hebben aangetast, waardoor beleggers meer behoefte hebben om op zoek te gaan naar minder politiek risicovolle markten.
Meer dan een opleving?
De cruciale vraag is: blijft deze inhaalslag structureel of is het tijdelijk? Veel hangt af van hoe de rente zich ontwikkelt en of Europa zijn investeringsambities weet waar te maken. Maar nu de waarderingen nog relatief aantrekkelijk zijn en de fundamenten verbeteren, lijkt de Europese inhaalslag meer dan een kortstondige beweging.
Conclusie:
Na jaren van underperformance lijkt Europa zijn achterstand op de VS in te lopen. Onderwaardering, ambitieuze investeringsprogramma’s en geopolitieke herpositionering zetten de Europese aandelenmarkt weer op de radar van beleggers wereldwijd. Voor beleggers die zoeken naar evenwicht tussen groei en waarde, biedt Europa in 2025 misschien wel de meest kansrijke combinatie.
